O JELLO ΣΤΗ ΣΤΕΝΗ ΕΥΒΟΙΑΣ

Μετά από την υπέρ το δέον ενασχόλησή μου με τα πολιτικά και οικονομικά δρώμενα των τελευταίων εβδομάδων, μπαίνω σε φάση αποσυμπίεσης. Είναι άλλωστε σώφρον να μην μπλέκομαι στα πόδια του Μπάμπη (ένας είναι ο Μπάμπης) και των άλλων μουτζαχεντίν του φιλελευθερισμού σε αμπαλάζ Σκάι, τώρα που επιτέλους βρήκαν το δρόμο προς τον παράδεισο μέσω του autobahn που διανοίγει το ΔΝΤ. Ας δούμε λοιπόν κάποια πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Jello Biafra in Athens. Την είδηση μου την έστειλε φίλος, ιδιαίτερα κολλημένος με το ανεξάρτητο ροκ και ιδιαίτερα την πάνκ σκηνή των 8Ο's. Μόλις διάβασα το mail μπήκε σε λειτουργία η μηχανή του χρόνου. 1983, εκδρομή Β Λυκείου στη Στενή Ευβοίας. Στο πούλμαν γίνεται της μουρλής, καθώς από ένα τεράστιο κασσετόφωνο ακούγεται το California uber alles. Οι αγριοφωνάρες μας στο ρεφρέν είναι αποκρουστικές, στο υπόλοιπο τραγούδι όμως το βουλώνουμε, καθώς δεν ξέρουμε τους στίχους. Κάπως έτσι γνώρισα τους Dead Kennedys. Ποτέ δεν πήραν για μένα τις μυθικές διαστάσεις των Black Sabbath (η πρώτη σου αγάπη είναι και η μοναδική), όπως άλλωστε ποτέ δεν γοητεύτηκα τόσο από το ψαγμένο ροκ σε σχέση με το ανεγκέφαλο μέταλ. Τα πράγματα είναι απλά. Αν θέλεις να σκεφτείς, να προβληματιστείς, να ψάξεις τις ευαισθησίες σου, υπάρχουν οι αντίστοιχες γνήσιες εμπειρίες. Προβληματισμός και ευαισθησία με παραμόρφωμένη κιθάρα και ατελείωτες μπύρες πάντα μου έμοιαζαν κάπως στημένη κατάσταση ή έστω προϊόν αισθητικού εκβιασμού. Οι Dead Kenndys πάντως, ήταν μία ιδιαίτερη περίπτωση. Ο Jello είχε καταφέρει μέσα από τη φαινομενικά υστερική του εμφάνιση επί σκηνής, να κινητοποιήσει τη σκέψη και να ξυπνήσει την ευαισθησία νεαρών Καλιφορνέζων, που μέχρι να έρθουν σε επαφή με τους Kennedys ταύτιζαν την καθημερινότητά τους με τα δήθεν αντισυμβατικά σκουπίδια που τους τάιζε η (και καλά) ανεξάρτητη σκηνή.

Συμπέρασμα: Στο Gagarin θα περάσουμε όμορφα!